Meditimi është një nga artet më të mëdha të jetës, ndoshta
arti më i madh, sepse duke kuptuar meditimin do të gjesh dashuri, dhe dashuria
nuk është një produkt i sistemeve, i zakoneve, ose i ndjkejes së një metode të
caktuar. Dashuria gjallohet kur ka heshtje të plotë. Dhe mendja mund të jetë e
heshtur vetëm kur kupton natyrën e lëvizjes së vet, si mendim dhe si ndjenjë. Të
kuptosh që mendimi dhe ndjenja nuk duhen dënuar ndërsa jeni duke vëzhguar atë
mendim dhe ndjenjë. Meditimi mund të ndodhë ndërsa jeni ulur në autobuz, ose
duke ecur në një pyll të mbushur më dritë dhe hije, ose duke dëgjuar zogjtë
teksa këndojnë, ose duke parë fytyrën e bashkëshortes ose bashkëshortit tuaj. Meditimi
nuk është diçka e ndarë. Meditimi është të kuptosh tërësinë e jetës, ku çdo
formë e fragmentarizuar e jetës ka ndalur. Dhe gjithashtu, ajo është për të
soditur jetën, jo nga veçantitë, tendencat ose prirejet tona të veçanta, por për
të soditur të gjithë lëvizjen e jetës. Dhe ju nuk mund të mendoni dhe të meditoni
nëse nuk ka heshtje. Kur njëriu mohon totalisht botën psikologjike, që njeriu
ka krijuar për vetveten, dhe strukturën psikologjike të shoqërisë, pjesë e së
cilës jemi: si mëkutëria, zilia, dhuna, xhelozitë, hatërmbetjet, atëherë kur i
mohoni tërësisht të gjitha këto, do të keni paqe dhe heshtje. Dhe vëtëm një
mendje e tillë, mund të shikojë se çfarë është e pamatshmja. Një mendje e tillë
është një dritë për vetveten.
Burimi: https://www.youtube.com/watch?v=dthh8ntOgU8
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
