Pesha e botes
Eshte dashuria
Nen peshen e vetmise
Nen peshen e pakenaqesise
Pesha
Pesha
Qe ne mbajme
Eshte dashuria
Kush mund ta mohoje?
Ne endrra
Ajo prek
Trupat
Tek mendimet
Nderton
Nje mrekulli
Ne imagjinate
Hidhertohet
Deri ne lindje
Tek njerezit
Shikon jashte zemres
Duke u djegur nga pastertia
Sepse pesha e jetes
Eshte dashuria
Por ne e mbajme peshen
Te lodhur
Dhe keshtu duhet te shplodhemi
Ne krahet e dashurise
Me ne fund
Duhet te shplodhemi ne krahet e dashurise
Nuk ka shplodhje
Pa dashuri
Nuk ka gjume
Pa endrra dashurie
Cmendur ose gezohu
Te fiksuar me engjejt
Apo makinat
Deshira perfundimtare
Eshte dashuria
Nuk mund te jete e idhet
Nuk mund te mohohet
Nuk mund te mbahet
Nese mohohet
Pesha eshte shume e rende
Duhet te japim
Pa pritur ne kembim
Sikur te
Jipej ne vetmi
Ne te gjithe shkelqimin
E teprise se saj
Trupat e ngrohte
Shkelqejne se bashku
Ne errerise
Dora leviz ne qender te mishit
Lekura dridhet nga lumturia
Dhe shpirti behet i gezuar per syrin
Po, po
Kjo eshte
Ajo qe une doja
Qe gjithmone kam dashur
Qe gjithmone kam dashur
Te rikthehem tek
Trupi ku kam lindur
Poezia ‘Kenge’ nga Allen Ginsberg
Perzgjodhi dhe perktheu – Enkeleda Suti
Piktura, Dy shoqe, 1930, Tamara de Lempicka
