Ne kerkonin te rrefenim mekatet tona
Por nuk kishte asnje prites
Rete e bardha refuzuan qe t’i pranonin, dhe era
Ishte shume e zene duke vizituar det pas deti
Ne nuk ia dolem as qe te ndiznim interesin e kafsheve
Qente, te zhgenjyer, prisnin nje urdher
Nje mace, si gjithmone imorale, po e zinte gjumi
Nje person dukshem shume afer
Nuk donte t’ia dinte per te degjuar gjerat e se shkuares
Bashkebisedimet me miq duke pire kafe apo vodka
Nuk duhet te zgjateshin pertej shenjes se pare te merzise
Do te ishte poshteruese qe te paguaje per ore
Nje njeri me nje diplome, thjesht per te degjuar
Kishat. Ndoshta kishat.
Por per te rrefyer atje cfare?
Qe dikur na dukej vetja si te pashem dhe fisnik
Megjithate, vone ne vendin tone nje zhabe e shemtuar
Hap pergjysem qepallat e tij te trasha
Dhe aty njeriu sheh shume qarte: “Ai jam une!”
Poezia ‘Ne nje fare moshe’ nga Czeslaw Milosz
Piktura, Burri me nje pende, 1943, Lucian Freud
Perzgjodhi dhe perktheu – Enkeleda Suti
