Shikoni lart.
Ja ku jam.
Unë jam qielli.
Unë jam një batanije e ngrohtë dhe mbrojtëse.
Mbështjellur rreth çdonjërit mbi tokë.
Unë mund të sjellë re, shi dhe erë.
Unë mund të jem një stuhi.
Pa mua, ju do të piqeshit.
Çdo ditë, unë jam fryma që ju merrni.
Dhe megjithatë, ju po më sëmurni.
Jam e mbytur.
Jashtë ekuilibri.
E ndotur.
E shikoni, unë jam më delikate ngasa mendoni ju.
U deshën miliona vite që të bëhesha siç duhej.
Përzierja ime e përsosur e gazrave,
temperaturës dhe e motit, së cilave ju i gëzoheni.
Por tani makinat tuaja, fabrikat tuaja dhe pluhuri
më kanë shtyrë përtej çdo kufiri.
Dhe pastaj pyesni, se përse tajfunët dhe tornadot e mia
Janë më të dyndura dhe më të shpeshta?
Unë jam bërë i paparashikueshëm.
Më pak shi këtu.
Pak më shumë shi atje.
Vera më të nxehta.
Dimra më të ftohtë.
As nuk mund ta kontrolloj më veten.
Tani mjaft folëm për mua.
Ndryshimet e mia do t’ju tregoj në vijim.
Por në fund, unë do të jem në rregull.
Më jipni disa mijëra vjet,
Unë kam përballuar trauma edhe më parë.
Nuk kam frikë për veten time.
Shikoni lart.
Natyra nuk ka nevojë për njerëzit.
Njerëzit kanë nevojë për natyrën.
Burimi: https://www.youtube.com/watch?v=E8d_JvMpoY4&list=PL5WqtuU6JrnXjsGO4WUpJuSVmlDcEgEYb
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
