Nderkohe qe ishte me detyre ne jugun e Frances ne veren e vitit 1948, fotografi amerikano-hungarez, i cili e kishte takuar partneren e Picasso-s, Francoise Gilot ne Paris ne vitin 1945, kaloi kohe me ciftin dhe femijet e tyre ne Cote D’Azur. “Capa ishte nje mik, keshtu qe nuk ishte fare formale,” ka thene Gilot per fotografite qe Capa i ka bere atyre ne ate kohe – Picasso duke luajtur ne rere ne plazh me djalin e tij, duke mbajtur ne nje menyre te bindur nje cader mbi koken e Gilot-it, nje ane te artistit qe thuajse nuk ishte pare ndonjehere. Portretet e embla te kapura nga Capa e tregojne Picasso-n si nje baba zbathur, te shpenguar, duke shijuar kenaqesite e thjeshta te jetes. Capa na e tregon Picasso-n jo si nje artist te madh, por thjesht si nje njeri. Ato mbeten nder fotografite me te paharrueshme te Picasso-s, dhe pjese e mitit qe vazhdon edhe sot.
Qofte nese fotografite na prezantojne Picasso-n e ‘vertete’, ne nuk do ta dime kurre, por sic ka thene vete Picasso, “ne qe te gjithe e dime se arti nuk eshte e verteta. Arti eshte nje genjeshter qe na ben qe ta kuptojme te verteten, te pakten te verteten qe na serviret per ta kuptuar.”
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti.
