Këtu je
martuar ti, Katrinë,
Pa gëzim e dashuri.
Ai që ti doje, Katrinë,
Ka humbur përgjithnjë…
Ata ishin të butë, ato pak ditë të shkuara,
Po përse t’i përmendim ata tani?
Një zog i zi qan natën.
Dje, Katrinë, ti the ‘po’
Dhe tani ai duhet të vallëzojë.
Edhe ti duhet të vallëzosh…dhe të harrosh.
Përse qan, o fëmijë i bukur?
Violinat luajnë ëmbëlsisht…
Në fund të kopshtit tënd
Ndodhet një lis i vjetër, ku një djalë
Dikur skaliti emrin tënd
Në një zemër të saj.
E shikon, ai që ti doje,
E shikon, ai që të deshi kaq shumë…
Eh! Zogu i zi!…Si thua?
Ky është një lis që varet…
Katrina e vogël nesër në mëngjes
Në ujë të akullt do të mbash zi
Në ujin e çuditshëm të detit,
Do të lundrosh me sytë hapur,
Me sytë hapur ndaj fatit tënd
Dhe, me futsanin tënd saten
Aty ku deti puthet me qiellin,
Do të baskohesh me dashnorin tënd besnik…
…
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti