Ajo tha: ‘Ti
e di që çdo gjë ka mbaruar!
Përse të vërdallisemi kot?
Njeriu duhet të ruajë dinjitetin,
Dhe…nuk unë dua të shikoj një burrë duke qarë…
Është më mirë nëse mbetemi miq të mirë,
Kuptomë, ndihmomë, buzëqeshmë…’
Dhe ai kështu bëri siç ia kërkoi ajo:
Përpara saj, ndërsa po largohej, ai këndoi
La, la, la…
Dhe kur u shtri vetëm në shtratin e tij të madh,
Atëherë papritur, ai e kuptoi
Që do të ishte më e vështirë nga sa e kishte menduar,
Dhe krejt vetëm në shtratin e tij, ai po qante…
Ah-ah-ah
Ai tha: ‘Nuk më besohet që mbaroi!
Më duket se do të var veten…
Sa bukur është ta mbash dinjitetin
Dhe sa mirë është të qash.
Kur mendoj se do të vijë dita e re,
Dhe të gjitha gjërat që më duhet të fshehë,
E di që s’do të mësohem dot kurrë…’
Të përfundosh me dinjitet, ai…
Aaaaah-aaaaah-aaaaah
Krejt i vetëm, ai qan në përjetësi…
…
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti
