Unë të
dua…
Ti më do…
Lumturi..
Zemrat tona…
E megjithatë…
Do të ketë gjithmonë një qen të mjeruar të humbur
Deri diku kjo s’do të më lërë të jem e lumtur.
Do të ketë diku gjithmonë, në një gazetë darke
Ku nja njëzetë vete do të kenë vdekur nga dëshpërimi.
Udhëtime…
Mirazhe…
Të lumtur…
Ne të dy…
Dhe megjithatë…
Ne do të jemi gjithmonë të vetmuar përballë oqeanit,
Një grua me të zeza që qan dhe që pret.
Do të ketë gjithmonë një djalë të vogël të varfër
I cili do të ëndërroj për ishujt përpara një posteri të
bukur.
Përkëdhelje…
Dehje…
Krahët e tu…
Merrmë…
Dhe megjithatë…
Do të ketë gjithmonë një letër anonime
Që do të ndotë lumturinë e dashnorëve.
Do të jetë gjithmonë dhoma ngjitur
Me një heshtje vdekjeje pas një sarkazme dashurie.
…
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti