Koka ime është
si një livadh ëndërrash
Me një shkallë mu në mes
Dhe aty ngjiteshin të gjithë burrat
Që unë i lejoja
Dhe ata ngjiteshin pa frikë lart,
Dhe unë u mbaja shkallën,
Dhe pastaj e lëshoja atë.
Dhe kështu, ata rrëzoheshin përtokë me zhurmë
Dhe kështu, ata duhet t’ia nisnin nga e para,
Po, por pastaj gjërat ndryshonin paksa
Sepse ti, nuk ke nëvojë për ëndërrat e mia
Që të të dua
Ti qesh sapo del dielli,
Dhe unë s’të kam parë kurrë të qash
Ti këndon me të madhe për çikërrima,
Sikurisht që je i çakorduar,
Por ti e bën këtë kaq këndshëm,
Saqë zemra ime vetëm shikon si marroke
Sepse ti, nuk ke nevojë për ëndërrat e mia
Që të të dua
Ti qesh sapo del dielli,
Dhe unë s’të kam parë kurrë të qash
Oh, po! Gjërat ndryshuan paksa
Mu desh të ngjitesha vet tek shkallët e mia
Por isha vetëm unë ajo që po ngjitesha
Sepse ti po më shikoje nga toka
Tani unë jam këtu në majë
I dashur, të lutem, mos e lësho shkallën
Sepse atëherë do të isha unë që do të bija me zhurmë,
Dhe nuk do të dija se ç’do të ndodhte me mua
Ti po ecën nëpër ambiciet e mia,
Vaftë na djall imagjinata ime
Ti po më buzëqesh, dhe pastaj më ngre në krahët e tu,
Dhe unë e humbas të gjithë dinjitetin tim.
…
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti