Dashnorët e
Parisit dëgjojnë këngën time
teksa janë shtrisë së bashku
Në paris, dashnorët kanë mënyrën e tyre.
Melodia që unë u këndoj atyre
Është më e bukur se ditët e ngrohta.
Ajo krijon shumë pranvera,
Dhe pranverat krijojnë dashuri.
Vargu im humbi
Nëpër një kopësht publik.
Ata nuk ma dhanë kurrë mbrapsht,
Por une e di atë ende shumë mirë
Se dashnorët e Parisit
Ma vodhën atë këngë mua.
Në Paris, dashnorët kanë një mënyrë të çuditshme…
Dashnorët e Parisit do të hyjnë
në një stinë të re,
Duke zvarritur duarsh
Melodinë time të voçkël.
Ka jargavanë të artë me bollëk,
Dhe sy për t’i parë ato të gjitha.
Kështu fillojnë historitë,
zakonisht.
Unë mbaj zinxhirët e dashurisë
Në duart e mia të shtrira.
Ka me miliona dashnorë
Ndërsa unë kam vetëm një melodi.
Kori është për
Djemt nga gjithë bota
Të cilat do të paguajnë një pranverë
Për të bërë dashuri.
Një pranverë nuk është edhe aq
Çmim i lartë për t’u paguar
Duke qenë si atij i mvesha muajt e këndshëm të majit
Në të gjithë kalendarët e tyre.
Dashnorët e Parisit i kanë rraskapitur këngët e mia,
Në Paris, dashnorët kanë mënyrën e tyre.
Jipmëni ca këngë
Që njerëzit të bien në dashuri në Paris
…
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti
https://www.youtube.com/watch?v=lhZZINLSmwQ
