Kur ta lexosh këtë letër do të kem ikur
Dhe do ta kuptosh që nuk
do të kthehem kurrë
Po të mos ishte nga frika
e vetmisë
Ne do të jetonim jetën e së
vërtetës
Njëzet vite të humbura nuk
do të falen
Njëzet vite heshtjeje dhe
pak më shumë
Njëze vite që nuk do të
kthehen kurrë
Njëzet vite të melodisë së
një valsi të trishtë
Është një vals i trishtë
Asgjë më shumë
Ajo që mbetet nga një
histori e madhe dashurie
Një këngë e regjistruar
Që të gjithë të vallëzojnë
Në fundin e dashurisë së
tyre
Mos më kërko, iki me
vendimin tim
Ndoshta diçka më pret ose
ky ëdhtë një iluzion
Ndoshta do të takohemi sërish
Ndoshta s’do të takohemi
kurrë
Por ti gjithmonë do të
jesh valsi im i trishtë
Një vals i trishtë
Që të vallëzosh në fund të
dashurisë
…
https://www.youtube.com/watch?v=PLusa9XkVkI&index=13&list=PL0LL6dQu5PUD5D7f5pyoCEsmfIEINbr-H
