LetërsiBotimet DUDAJDua te te them dicka sot, dicka qe une...

Dua te te them dicka sot, dicka qe une e di prej kohesh, qe edhe ti e di tashme, por ndoshta nuk ia ke pohuar ende vetes. Une po te them tani ate cka di ti per mua, per ty dhe per fatin tone. – Shkeputur nga ‘Ujku i stepes’, Herman Hesse, perkthyer nga Suzana Starikow Skenderi, Dudaj

-

Dua te te them dicka sot, dicka qe une e di prej kohesh, qe edhe ti e di tashme, por ndoshta nuk ia ke pohuar ende vetes. Une po te them tani ate cka di ti per mua, per ty dhe per fatin tone. Ti, Heri, ke qene nje artist dhe mendimtar, nje njeri plot besim dhe gezim, gjithnje ne gjurmet e te madherishmes dhe te perjetshmes, gjithnje i pakenaqur me te voglen dhe simpatiken. Por sa me shume te ka zgjuar jeta dhe te ka sjelle ne vete, aq me i madh eshte bere mjerimi yt, aq me thelle je zhytur ne vuajtje, ne tmerrin dhe deshperimin tend, deri ne gryke dhe, gjithcka cka ti ke njohur me pare, ke dashur dhe adhuruar, tere besimi yt i dikurshem tek njerezit dhe tek paracaktimi yne i larte nuk mund te te ndihmoje dhe eshte zhvleftesuar e therrmuar. Besimi yt nuk gjente me ajer per te marre fryme. Dhe mbytja eshte nje vdekje e rende. Keshtu, Heri? Ky eshte fati yt? – Une pohoja me koke, pohoja, pohoja. – Ti kishe brenda teje nje tablo per jeten, nje besim, nje kerkese; ishe i gatshem per vepra, vuajtje dhe sakrifica – dhe pastaj dalengadale vure te se jeta as qe kerkon prej teje asnje veper dhe sakrifice apo dicka te tille, qe jeta nuk eshte poeme epike me role heronjsh e te ngjashem me to, por nje dhome e mire borgjeze, ku kenaqesia arrihet plotesisht me te ngrene e te pire, me corape trikotazhi, me loje trok, dhe muzike radioje. Dhe kush do dhe ka brenda vetes ate tjetren, heroiken dhe te bukuren, adhurimin e poeteve te medhenj, dhe adhurimin e te shenjteve, eshte nje i marre dhe nje kalores Don Kishot. Mire. Dhe mua me ka ndodhur e njejta gje. Une kam qene nje vajze me dhunti te mira dhe e paracaktuar te jetoja sipas shembelltyres se larte, t’i vendosja vetes kerkesa te medha, te plotesoja detyra te denja. Une mund te arrija nje shans te madh, qe te isha gruaja e ndonje mbreti, e dashura e ndonje revolucionari, motra e ndonje gjeniu, nena e ndonje martiri. Dhe jeta me ka lejuar te behem vetem nje kurtizane me shije deri diku te mira – madje dhe kjo ka qene mjaft e veshtire per mua. Keshtu ka nodhur me mua. Per njefare kohe, s’gjeja dot ngushellim dhe e kam kerkuar shume gjate fajin te vete jeta. Jeta, mendoja une, prape se prape ne fund te fundit duhet te kete gjithmone te drejte dhe ne qofte se jeta tallej me endrrat e mia te bukura, atehere, sipas meje, vetem sepse endrrat e mia duhet te kete qene budallacka jo te drejta. Por e tere kjo as qe ia vlente. Dhe meqenese syte dhe veshet e mi funksiononin mire dhe pervec kesaj une isha disi kurshtare, e vezhgova te ashtuquajturen jete me shume vemendje, veshtrova te njohurit dhe fqinjet e mi, pesedhjete e me shume njerez dhe fate dhe atehere vura re Heri se endrrat e mia ishin te drejta, nje mije here te drejta, po ashtu si edhe te tuat. Jeta ama, realiteti, ishin te padrejte. Qe nje grua e llojit tim nuk gjente asnje alternative tjeter pervecse te mplakej mjerueshem dhe pa kuptim prane ndonje makine shkrimi ne sherbim te ndonje fituesi parash ose te martohej me nje fitues te tille parash per hir te parave te tij ose madje te behej nje lloj lavireje, ishte po aq e padrejte sa dhe ajo, qe nje njeri ti ty, i vetem, i druajtur dhe i deshperuar te duhet te kape briskun e rrojes. Ne rastin tim, mjerimi ishte ndoshta me shume material dhe moral, ne rastin tend me shume shpirteror – rruga ime ishte e njejte. C’kujton ti se une nuk mund ta kuptoj friken tende nga fokstroti, neverine tende kunder bareve dhe lokaleve te vallezimit, kundershtimin tend kunder muzikes se xhazit dhe tere ketyre gjepurave? I kuptoj fare mire, po ashtu si edhe krypen tende nga politika, pikellimin tend per llomotitjen dhe kotesine zhurmemadhe te partive, te shtypit, deshperimin tend per luften, per luften e shkuar dhe per te ardhmen, per menyren se si mendohet sot, lexohet, ndertohet, behet muzike, festohen festat, organizohet arsimi. Te drejte ke ti ujk i stepes, njemije here te drejte, e megjithate ti patjeter do te biesh poshte. Per kete bote te thjeshte, te rehatshme te diteve te sotme, qe kenaqet me kaq pak, ti je me shume pretendime dhe i uritur, per te ti ke nje dimension te tepert, ajo te vjedh ty. Kush do te jetoje sot dhe t’i gezohet jetes se tij, nuk duhet te jete kurresesi nje njeri si ti dhe une. Kush kerkon ne vend te zurnase muzike, ne vend te kenaqesise gezim, ne vend te parase shpirt, ne vend te aktivitetit pune, ne vend te lojerave pasion te vertete, per te kjo bote e lezetshme nuk eshte e tij… Me ke treguar here pas here dhe me ke lexuar letra per Moxartin. E si vajti puna me te ne fund te fundit? Kush e qeverisi boten ne kohen e tij, kush perfitoi ajken ne kohen e tij, kush percaktoi tonin kishte nje fare vlere; Moxarti apo pazarexhinjte, Moxarti apo njerezit e ceket medioker? Dhe si vdiq e si u varros? Kush pra, mendoj se ndoshsa gjithmone keshtu ka qene dhe keshtu do te jete gjithmone dhe ajo cka ata e quajne ne shkolla histori boterore dhe cka duhet te mesohet atje permendesh per t’u shkolluar, me tere heronjte, gjenite dhe veprat dhe ndjenjat e medha – eshte vetem nje DOKERR, e shpifur nga mesuesit e shkollave, per qellime shkollimi dhe qe femijet te merren me dicka gjate viteve te edukimit. Gjithmone ka qene keshtu dhe keshtu do jete gjithmone, qe koha dhe bota dhe pushteti, u perkasin te vegjelve dhe te percipteve dhe te tjereve, njerezve te vertete nuk u perket asgje. Asgje vec vdekjes.

Shkeputur nga ‘Ujku i stepes’, Herman Hesse, perkthyer nga Suzana Starikow Skenderi, Dudaj

Piktura, Shpirti siper trupit, 1813, William Blake

PËRGJIGJU

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Të fundit

KOLEKSIONIZMI SI FENOMEN | Nga ARTAN SHABANI

KOLEKSIONIZMI SI FENOMEN Koleksionizmi i artit është një fenomen që daton me antikitetin greko-romak dhe me kalimin e kohës koleksionizmi...

Me trupin tend te mornicuar / Nga Joyce Mansour

E hapa koken tende Per te lexuar mendimet e tua I pertypa syte e tu Per te shijuar veshtrimin tend E piva gjakun...

Dua te fle krahe me krahe me ty, nga Joyce Mansour

Dua te fle krahe me krahe me ty Floket tone te gershetuar Sekset tona te bashkuara Me gojen tende per jastek Dua te...

Seria e re e pikturave nga Parlind Prelashi

Seria e re e pikturave nga Parlind Prelashi @p.prelashi #art #artist #love #drawing #photography #artwork #instagood #photooftheday...

Podcast me Adriana Puleshi – 25 December 2023, Live nga Tirana, ALB

Posterat - Podcast me Adriana Puleshi - 25 December 2023, Live nga Tirana,...

Podcast me Arif Lushi – 15 December 2023, Live nga Tirana, ALB

Posterat - Podcast me Arif Lushi - 15...

Duhet të lexoni

Ti mund të pëlqesh gjithashtu:
Rekomanduar për ty