Dua të vdes përpara teje
A mendon se ai që do të kalojë më vonë
Do të gjejë se kush ka shkuar më parë?
Nuk besoj
Më mirë të më djegësh
Dhe të më vendosësh mbi sobë në dhomën tënde
Në një kavanoz
Kavanozi duhet të jetë prej xhami
Xham i bardhë, transparent
Që të më shohësh mua brenda…
Ti sheh sakrificën time:
Unë hoqa dorë nga së qeni pjesë e tokës
Unë hoqa dorë së qeni një lule
Për të qëndruar me ty
Dhe po kthehem në pluhur
Për të jetuar me ty
Më vonë, kur edhe ti të vdesësh
Ti do të vish në kavanozin tim
Dhe ne do të jetojmë së bashku
Hiri yt me hirin tim
Deri kur një nuse e pakujdesshme
Apo një nip i pabesë
Të na hedhë atje jashtë…
Por ne
Deri atëherë
Do të përzihemi
Me njëri-tjetrin
Kaq shumë saqë
Edhe në kazanin ku do të na hedhin
Kokërrizat tona do të bien krahë më krahë
Dhe ne do të zhytemi në dhe së bashku
Dhe një ditë, nëse një lule e egër
Do të ushqehet nga këto pjesë dheu dhe do të çerdhojë
Sipër trupit të vet, përfundimisht
Do të jenë dy lule
Njëra je ti
Dhe tjetra unë
Unë nuk mendoj ende për vdekjen
Do të lind një fëmijë
Jeta vershon nga unë
Gjaku im po zien
Unë do të jetoj, por gjatë, shumë gjatë
Por me ty
As vdekja nuk më tremb
Por varrosja jonë më
Duket disi e papëlqyeshme
Deri kur të vdes
Do të bëhet më mirë
A ka ndonjë shpresë se do të dalësh nga burgu këto ditë?
Një zë tek unë thotë:
Ndoshta
Poezia “Dua të vdes përpara teje”
Nga Nazim Hikmet
Via https://allpoetry.com
Përzgjodhi dhe përktheu – Enkeleda Suti
