Henri ne nje leter per Anais Nin – “Mos prit qe te jem normal. Nuk duhet te jemi me te arsyeshem. Ne Luvesiene ndodhi nje martese, kete nuk e mohon dot. U largova andej me nje pjese tenden brenda vetes; eci duke notuar ne nje oqean gjaku, ne gjakun tend andaluzian, te distiluar me helmatites. Cdo gje qe bej dhe them dhe mendoj lidhet ne martesen tone. Te pashe si zonjen e shtepise tende, si nje arabe fytyrerende, nje negre me trup te bardhe, me sy ne gjithe qenien tende, grua, grua, grua. Nuk e di si mund te vazhdoj te jetoj larg teje; keto shkeputje jane vdekje per mua. Si t’i duk kur u kthye Hjuja? A vazhdoja te isha ende aty? Nuk te perfytyroj dot duke e levizur trupin me te sic beje me mua. Kembe te mbyllura. Brishtesi. Nenshtrim i embel tradhetar. Bindje prej zogu. Me mua u bere grua. Gati-gati jam i tmerruar prej teje. Nuk je tridhjete, por nje mije vjece… – Shkeputur nga ‘Henri dhe Xhuni’, Ditar i Anais Nin (1986) perkthyer nga Engjellushe Shqarri, publikimet Max
#books#reading#life#love#anaisnin#beauty#enkeledasuti#henrymiller
