Me vone kundrejt trupit te gruas, qe shfaqet hapur, do te dale si kunderpeshe nje shprehje vetjake, e thelle, pothuaj egoiste e fytyres, qe nuk do te jete e lehte te zberthehet psikologjikisht dhe qe here-here do te jete enkas e mistershme: ja Venera e Urbinos e Ticianit, ose gruaja e stuhise se Xhorxhones. Venera e Velaskezit na paraqitet me shpine, ndersa fytyren ia shohim vetem ne pasqyre. Natyra artificiale e hapesires dhe karakteri i parrokshem i bukurise femerore do te ndeshen perseri ne shekujt e mevonshem te grate e Fragonarit, ku natyra e enderrt e bukurise paralajmeron lirine e paskajshme te piktures moderne: ne rast se nuk ka me pengesa objektive ne paraqitjen e bukurise, perse te mos vendoset nje bukuri e zhveshur ne nje piknik borgjezesh ne natyre? – Shkeputur nga libri ‘Historia e bukurise’, Umberto Eco, perkthyer nga Shpetim Cucka, Dituria. Piktura, Soditja, 1903, John William Godward. #reading#books#umbertoeco#art#painting#beauty#johnwilliamgodward#enkeledasuti
