Përse shkruaj
Nga Anais Nin
Unë besoj se, unë shkruaj sepse më duhet të krijoj një botë ku mund të jetojë. Unë nuk mund të jetoja në asnjërën prej botëve që m’u ofruan: botën e prindërve të mi, botën e luftës, dhe botën e politikës. Duhet të krijoja një botë timen: si një klimë, si një vend, si një atmosferë, ku mund të merrja frymë dhe të rikrijoja vetveten, ndërsa shkatërrohesha duke jetuar. Besoj se, kjo është arsyeja e çdo vepre arti. Artisti është i vetmi që e di se bota është një krijim subjektiv, se ekziston një zgjedhje për t’u bërë, një përzgjedhje elementesh, një materializim, një rimishërim i botës së tij të brendshme. Pastaj, ai shpreson që brenda kësaj bote të tërheqë edhe njerëz të tjerë. Ai shpreson se, mund t’ia imponojë vizionin e tij të veçantë, duke e ndarë atë me të tjerë. Dhe kur nuk arrin dot fazën e dytë, një artist i guximshëm vazhdon pavarësisht kësaj. Çastet e pakta të bashkimit me botën ia vlejnë mundimit, sepse ajo është një botë për të tjerët, një trashëgimi dhe një dhuratë për disa të tjerë, në fund. Edhe ne po ashtu, kërkojmë që të lartësojmë vetëdijen tonë mbi jetëm. Ne shkruajmë për të magjepsur dhe për të ngushëlluar të tjerët. Ne shkruajmë për t’i bërë serenatë dashnorëve tanë. Ne shkruajmë për ta shijuar jetën dy herë; në çast dhe në retrospektivë.
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti
