Me pak kohe se sa duhet per ta thene,
Me pak lote se sa duhen per te vdekur;
I kam mbajtur shenim te gjitha,
Ja ku i ke.
Kam bere nje census me gura,
Ato jane po aq te shumte sa gishterinjte e mi,
Dhe disa te tjera;
Une i kam shperndare disa pamflete bimeve,
Por jo qe te gjitha ishin te gatshme qe t’i pranonin ato.
Shoqeri me ka bere muzika vetem per nje sekonde dhe tani nuk e di se cfare te mendoj per vetvrasjen.
Sepse gjithmone kam dashur te ndahem nga vetja,
Dalja eshte ne kete krahe dhe,
Une shtoj djallezisht nje hyrje
Rihyrjen tek tjetra.
E shikon se cfare ke per te bere ende.
Oret, dhimbjen, nuk i llogaris ne menyre te arsyeshme;
Une jam vetem,
Shikoj jashte dritares;
Nuk ka kalimtare,
Ose me mire askush nuk kalon
Nuk e njihni kete njeri?
Eshte Z. I Njejte.
A mund t’ju prezantoj me Zonjen Zonje?
Dhe femijet e tyre.
Pastaj kthehem tek hapat e mi,
Hapat e mi kthehen gjithashtu,
Por nuk e di me saktesi se nga cfare kthehen.
Konsultohem me planet,
Emrat e qyteteve jane zevendesuar me emrat e njerezve
Qe kane qene disi afer meje.
A te shkoj tek A? Te kthehem tek B? Te ndryshoj tek X?
Po, sigurisht qe, do te ndryshoj tek X.
Me kusht qe te mos humbas lidhjen me merzine!
Ja ku jemi:
Merzia, paralele te bukura, ah!
Sa bukur varen paralelet pingul nen Zotin.
Poezia ‘Me pak kohe’ nga Andre Breton.
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Piktura ‘Portret i Dora Maar’, 1937, Pablo Picasso
#gracenichols #art #poetry #painting #pablopicasso #doramaar #enkeledasuti
