Vetem i imi
Eshte vendi ne shpirtin tim
Une hyj atje pa nje pasaporte
Sikur te ishte shtepia ime.
Ai shikon trishtimin
Dhe vetmine time
Me perkund ne gjume
Dhe me mbulon me nje parfum te rende.
Tek une cerdhojne kopshte.
Lulet jane krijimi im
Rruget me perkasin mua
Por nuk ka shtepi,
Ato u shkaterruan ne foshnjerine e tyre.
Banoret enden neper ajer
Ne kerkim te nje shtepie.
Ato gerrmojne ne shpirtin tim.
Per kete arsye une buzeqesh
Kur dielli im mezi shkelqen
Ose qaj
Si nje shi i imet
Naten.
Ishte nje kohe kur kisha dy koka.
Ishte nje kohe kur keto dy fytyra
E mbulonin vetveten ne nje vese amoroze
Duke u shperbere ne aromen e nje trendafili.
Tani per tani me duket sikur
Edhe kur terhiqem
Une shtyj kundrejt nje
Porte te bute
Ku gjumi e dobeson bubullimen
Duke shpartalluar vetetimat e rrufese ne qiell te hapur.
Vetem i imi
Eshte vendi qe gjendet ne shpirtin tim.
Poezia ‘Vetem i imi eshte vendi ne shpirtin tim’, nga Marc Chagall.
Piktura, Autoportret me 7 gishta, 1912-13, Marc Chagall
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
