U lodha së qeni grua,
U lodha nga lugët dhe tenxheret,
U lodha nga goja ime dhe nga gjinjtë e mi
U lodha nga kozmetika dhe nga mëndafshët e mi
Kishte ende burra që uleshin në tavolinën time,
Dhe kalonin dorë më dorë tasin që u ofroja unë.
Tasi ishte i mbushur me rrush të purpurt,
Dhe mizat fluturonin përmbi të për aromën e tij
Erdhi edhe im atë më kockën e tij të bardhë.
Por unë isha e lodhur nga gjina e gjërave.
Mbrëmë pashë një ëndërr dhe thashë…
“Ti je përgjigjja.
Ti do të jetosh më shumë se sa im shoq dhe im atë.”
Në atë ëndërr ishte një qytet i përbërë nga zinxhirë
Ku Joan e çuan drejt vdekjes me rroba burrash
Dhe natyra e ëngjëjve ishte e pashpjeguar,
Asgjë nuk përbënte më të njëjtën specie,
Njëri me një hundë dhe tjetri
Me një vesh në dorë,
Njëri përtypte një yll dhe
Njëri regjistronte orbitat e saj,
Secili si një poemë që i bindej vetvetes,
Duke kryer funksionet e Zotit…
“Ti je përgjigjja,’
I thashë dhe hyra,
U shtriva poshtë portave të qytetit.
Pastraj zinxhirët m’u shtrënguan rrotull vetes
Dhe unë e humba gjininë time
Dhe aspektet e mia përfundimtare.
Adami qëndronte në të majtën time
Ndërsa Eva në të djathtën time,
Që të dy tërësishtë të paqëndrueshëm
Me botën e arsyes.
Ne gjarpëruam krahët së bashku
Dhe kalëruam poshtë diellit.
Nuk isha më një grua,
Asnjë gjë apo një gjë tjetër.
Oh, vajza të Jeruzalemit,
Mbreti më ka sjellë në dhomën e tij.
Unë jam e zezë dhe jam e bukur.
Jam hapur dhe jam zhveshur.
Nuk kam as krahë apo këmbë.
Jam e gjitha lëkurë si një peshk.
Unë nuk jam më shumë grua
Nga sa ishte Krishti burrë.
NGA ANNE SEXTON
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti.
