Duart e mia janë të dashuruara
Mjerisht, goja ime dashuron
Dhe unë shikoj, papritur jam i vetëdijshëm
Që gjërat janë kaq afër meje
Zor se mund të eci midis tyre
Pa vuajtur
Është një ndjenjë e ëmbël
I ecjes, i ëndërrimit
Dhe tani jam këtu, pa gjumë
Shoh qartësisht Zotat e fildishtë
I marr në duart e mia dhe
I shtyj, duke qeshur, në hënë
Lart tek shpatet e tyre të skulpturuara
Timoni i një anije antike, e stolisur
Dhe e tjerrur nga marinarët
Jupiteri është i verdhë, Hera
Hijet e magjishme të argjendit
E godas timonin me dorën time të majtë dhe ajo lëviz
Është një vallëzim ndjenjash, dashuria ime
Një perëndeshë ajri, ndërmjet ne të dyve
Dhe unë, lundrimi i shpirtit tim
I dallgëzuar me dëshirim
Kërkoj për ty kudo, dhe gjërat
Vijnë edhe më afër
Duke ma bllokuar gjoksin, duke më përndjekur
Epoka e artë e dashurisë nga Nichita Stanescu
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
