Ne fund te dhimbjes sime
Ishte nje dere.
Degjome: ate qe ti e quan vdekje
Une e kujtoj.
Lart, zhurma, dege
Pisha qe levizin.
Pastaj asgje.
Dielli i dobet
Vezullonte mbi siperfaqe te thata.
Eshte e tmerrshme te mbijetosh
Si vetedije
Varrosur ne token e erret.
Pastaj cdo gje mori fund:
Ajo qe ti kishe frike,
Te jesh nje shpirt dhe te mos mund te flasesh,
Qe perfundon papritur,
Toka e palevizur
Qe perkulet pak.
Ti qe nuk e mban mend kalimin nga bota tjeter
Une te them se mund te flas serish:
Cfaredogje qe kthehet nga harresa
Kthehet per te gjetur nje ze.
Nga qendra e jetes time
Vinte nje ujevare,
Hije te thella blu mbi
Uje te kalter deti.
Poezia ‘Zambaku i eger’ nga Louise Gluck.
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti.
