Të prek siç prek një violinë e vetmuar periferitë e një vendi të largët
Durueshëm lumi kërkon pjesën e vet tek shiu
Dhe, rrahje pas rrahjeje, një e nesërme që kalon nëpër poema afrohet
Kështu unë mbaj toka të largëta dhe ato më mbajnë në rrugën e udhëtarit
Mbi një pelë të përbërë nga virtytet e tua, shpirti im dallgëzohet
Një qiell natyral i përbërë nga hijet e tua, krizantemë pas krizanteme
Unë jam biri i asaj që ti bën në tokë, biri i plagëve të mia
Që kanë ndriçuar çerdhimin e shegëve në kopshtet e tu të mbyllur
Nga jaseminët rrymat e gjakut të natës të bardha. PARFUMI YT
DOBËSIA IME DHE SEKRETI YT, ME NDJEKIN SI KAFSHIMI I GJARPRIT. DHE FLOKËT E TU
JANË NJË TENT ERE NGJYRËVJESHTE. Unë eci duke folur
Me fjalët e fundit që beduini i tha një çifit pëllumbash
TË PREK SIÇ PREK VIOLINA MËNDAFSHIN E KOHËVE TË LARGËTA
Dhe rreth meje dhe teje mbin bari i një vendi të lashtë
I ri
SONETI V nga MAHMOUD DARWISH
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
