Trupi im, tani që nuk do të udhëtojmë së bashku edhe për shumë gjatë
Filloj të ndjej një ëmbëlëis të re drejt teje, shumë të gjallë dhe të panjohur,
Si ajo që kujtoj nga dashuria kur isha e re
Dashuria që ishte kaq e çmendur në objektivat e saj
Por kurrë në zgjedhjet e saj, në intensitetin e saj.
Shumë gjëra të kërkuara përpara kohe, shumë që mund të ishin premtuar
Shpirti im ka qenë kaq i frikësuar, kaq i dhunshëm
Fale brutalitetin e tij.
Sikur të ishte ai shpirt, duart e mia lëvizin përmbi ty me kujdes,
Duke mos dashur të të ofendojë
Por e etur, më në fund, për të arritur shprehinë si substancë:
Nuk do të më mungojë toka,
Do të më mungosh ti.
Udhëkryqet nga Louise Glück
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Imazhi via @loindesfleurs
