Ne shkretetire
Njeriu eshte hija
Plasaritja
Ku kalon vdekja
Apo diten tjeter
Njeriu jeton ne varrin e tij
Ne erresire
Brenda mishit te tij
Duke degjuar se si e mban era diten
Dhe detin me pluhur
Qe godet pa ajer
Kunder ajrit
Fluturen e tij te zeze
Ketu konstelacionet ngarkohen
Mbi akrep
Dhe njeriu helmohet
Nese shqipton emrin e tij vetem naten
Vetem kur duna e kuqe
E tremb henen
Pasi hapesira ka perpire
Ate qe ka mbetur nga njeriu
Nga Leopoldo Castilla
Imazhi nga @beautifulbizarremagazine