Sikur vetem une te isha nje grua e mencur, do te mund te te pershkruaja ty zogu im i magjishem, se si ti bshkon tek vetja te gjitha bukurite e formes, hireve dhe kenges.
Une do te te thoja se ti je mrekullia me madheshtore e te gjitha epokave, dhe se une duhet te flas vetem per te verteten e thjeshte. Por per t’i vendosur te gjitha keto ne fjale te pershtatshme, une duhet te kerkoj nje ze shume me harmonioz sesa ai qe zoterohet nga specia ime – sepse une jam bufi i perunjur qe ti sapo e ke tallur sefundmi, rrjedhimisht, nuk mundet.
Une nuk do te them se deri ne cfare mase ti je magjepses dhe zogjve kengeembel te cilet, sic ti e di, nuk jane me pak te bukur dhe mirenjohes.
Jam i kenaqur qe t’ia delegoj atyre detyren per te te pare, degjuar dhe admiruar, ndersa vetes i rezervoj te drejten per te dashuruar: kjo mund te jete me pak terheqese per veshin, por shume me e embel per zemren.
Une te dua, une te dua, Viktori im. Une nuk mund ta perseris ate mjaftueshem aq shume sac e ndjej.
Te njoh ty tek gjithe bukuria qe me rrethojne si forme, si ngjyre, si parfum, si tingull i harmonishem. Te gjitha keto kane per mua kuptimin tend. Ti je superior ndaj gjithckaje. Une te shikoj dhe te admiroj – ti je gjithcka!
Ti jo vetem qe je spektri diellor me te shtate ngjyrat e shkelqyera, por vete dielli, qe ndricon, qe ngroh, qe rigjalleron. Ky je ti, dhe une jam ajo gruaja e gjore qe te adhuron.
Nga Juliette Drouet per Victor Hugo (e dashura e shkrimtarit), 1835
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Fotografia, Ylli i mengjesit, Federico Ferro @federicoferrophoto
