Mbreme u ktheva vone dhe i lodhur
Ne dhomen time te vogel
Tek karrigia e gjate dhe drita e zjarrit
Dhe tek erresira e rehatshme
Por teksa hyja butesisht
Atje pashe nje grua
Linjat e qafes, te faqeve dhe te mjekres
Terri i flokeve te saj
Nje forme qe nuk e njihja
Ulur ne karrigen time
Qendrova per nje cast i patrembur dhe palevizur
Duke pare qafen dhe floket e saj
Hodha nje hap drejt saj
Dhe pashe qe aty nuk kishte asnjeri
Ishte nje dredhi e drites se zjarrit
Qe me beri qe ta shikoja ate aty
Ishte takimi i hijes me driten
Dhe jasteku ne karrige
Oh, te gjithe ju te lumtur mbi toke
Si mund te flija une ate nate?
U shtriva dhe pashe erresiren e vetmuar
Dhe pashe driten e henes te zvarritej
Nga muri ne lavaman, rreth dhomes
Gjithe naten nuk munda te fle
Shtepia, Rupert Brooke
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Piktura, Portret i Jeanne Hebuterne, 1918, Amedeo Modigliani
