Ajo nuk ishte një grua e hollë
Por lëkura e saj ishte qumësht
Përzier me reçel luleshtrydheje
Dhe ndërmjet këmbëve të saj lindi fjala vjollcë
Dhe flokët e saj ishin ngjyra e grurit dhe e gjalpit të verdhë
Sytë e saj ishin të errët si deti i Atlantikut të Veriut
Ajo mësoi fjalët e papërkthyeshme të agimit
Ajo studioi vetë frikëtar e saj dhe shkroi vargjet e veta
AJO E PËRDORI VRIMËN NË ZEMËR PËR TË LUAJTUR MUZIKË ERE
Ajo ndërtoi shtëpinë e saj me libra mbi qilarin e saj të zbrazët
Në fillim koi muzën
Që u kthye në vetë nënën e saj
Poezia “Autoportret”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
