Në shtëpinë dru i kuq që lundron
Në oqean
Fle me ty
Ëndrrat tona përzihen
Frymët tona që vijnë e shkojnë
Si shkulme ere
Duke lozur me valët
Krahët tanë preken
Këmbët dhe flokët tanë
Zgjaten si dredhëza
Për t’u gërshetuar
Herën e parë
Që fjeta në krahët e tu
E dija se kisha mbërritur në shtëpi
Trupi yt ishte një anije
Dhe unë u lëkunda në të
Krejtësisht të sigurt në valë
Krejtësisht të sigurtë në këtë dashuri
Futem në krahët e tu
Si anija në ujë
Si rrënjët e kaktusit në rërë
Si dielli që bën fole në horizontin flakërues
Shtëpia lundron gjithë natën
Ëndrrat tona janë flamuj
Anijesh të vogla
Penisi yt një nga direkët
E varkave me velat më të flladta
Dhe gjinjtë e mi që pluskojnë
Gjysëm brenda dhe gjysëm jashtë
Ujit
Janë si mesazhe në shishe
Kjo poemë nuk ka asnjë kuptim
Çfarë deti e humbet
Kthehet gjithmonë sërish
Është vetëm një çështje brigjesh
Poezia “Duke lundruar në shtëpi”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Foto via @sourceofelegance
