Dy kthime ne shtepi e kane mbeshtetur jeten time
Dhe deti i perditshem
Duke rene dhe duke u ngritur
Menjehere u perballa me driten, me token
Nje lloj paqeje e perkohshme
Hena ishte nje qepe
Globi ushqyes i nates
Dielli i portokallte i zhytur ne det
Nje kthim qe e kam duruar dhe qe kam vazhduar ta varros deri tani
Ai ishte vullneti im dhe atje do te mbetem
Tani kthimi im ne shtepi eshte e verteta
E ndjeva si nje shkulm ere
Si nje arre kristali
Duke u thyer mbi gur
Pra si nje rrufe
Drita vetetiu
Drita e bregdetarit
E detit te humbur
E detit te kapur tani dhe pergjithmone
Une jam nje burre i kaq shume kthimeve ne shtepi
Duke formuar nje grumbull tradhetish
Dhe serish, une largohem per ne nje udhetim te frikshem
Ku udhetoj dhe ku nuk mberrije kurre askund
Udhetim im i vetem eshte nje kthim ne shtepi
Dhe kete here mes joshjesh
Une kisha frike te prekja reren
Vezullimin e ketij deti te plagosur dhe te haperdare
Por duke pranuar veprimet e mia te padrejta
Vendimet e mia rane me tingullin e nje gote frutash qe therrmohet
Dhe ne kete shkulm ritingellues
Une veshtrova jeten
Token te mbeshtjelle ne hije
Dhe shkendija
Dhe filxhanin e detit poshte buzeve te mia
Poezia ‘Kthimi ne shtepi’, Pablo Neruda
Piktura, Familja e harlekinit, 1905, Pablo Picasso
Perzgjodhi dhe perktheu – Enkeleda Suti
Fotografia nga zemra, mendja, dora e dy njerezve, individeve dhe artisteve shume te talentuar @intoerlin @altsulaj
