Njerëzit që jetojnë afër detit
E kuptojnë përjetësinë
Ata kopjojnë kurbat e dallgëve
Zemrat e tyre rrahin me batica
Dhe kriptësia e gjakut të tyre
Korrespondon me detin
Ata e dinë se shtëpia e mishit
Është vetëm një kështjellë rëre
Ndërtuar në breg
Se lëkura çahet
Nën dallgë
Si rëra nën thembra
E shëtitësit të parë mbi plazh
Kur batica tërhiqet
Secili prej nesh ecën atje njëherë
Duke parë bulëzat
Të ngrihen nëpër rërë
Si shpirtrat që ngjiten
Duke ndjekur gjurmët e shkumës
Duke drejtuar gishtërinjtë tanë tregues
Përgjatë horizontit
Duke treguar shtëpinë
Poezia “Njerëzit që jetojnë”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Foto, Syri njerezor pas te qarave nga @artruthpage
