Le të pimë nga këto kupa të gëzuara
Se e bukura po lulëzon.
U dehtë ora flutarake sipas dëshirës së vet
Le të pimë mes atyre dridhjesh të ëmbëla
Që dashuria i ngre kupë,
Qëkurse syri i saj depërton zemrët e tij të madhërishme.
Le të pimë, e dashura ime, që dashuria mes kupash
Të na dhurojë puthje edhe më të nxehta
Me ty, me ty, do të jem në gjendje të ndaj
Kohën time të gëzuar;
Çdo gjë është e çmendur, çmenduri në botë
Çfarë nuk është kënaqësi
Le t’i gëzohemi kënaqësive flutarake dhe të shpejta
Gëzimit të dashurisë
Ajo është një lule që çel dhe vdes,
As nuk mund të shijohet më gjatë
Let të pimë, ajo po na thërret, po na thërret si një
Shenjë zjarrmuese mikluese…
Le të gëzojmë, kupat dhe himnin,
Natën e ëmbël dhe buzëqeshjet
Le t’i gjejë dita e re ende në parajsë
Jeta është një ngazëllim!
Kur njerëzit nuk janë ende të dashuruar…
Mos ia thuaj atyre që se njohin atë,
Ky është fati im…
Opera ‘La traviata’, 1852, Giuseppe Verdi
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
