Ti me hodhe nje limon
Dhe kaq te hidhet
Me nje dore te ngrohte
Dhe kaq te delire
Saqe ajo nuk u zbut nga arkitektura e saj
E megjithate une e shijova hidhtesine e saj
Me goditjen e verdhe, nga nje letargji
U kthye embelsisht ne nje ethe ankthioze
Gjaku im, ndjeva kafshimin
E nje goditje te gjate, te rende te sinusit
Por kur te shoh ty dhe te shoh ty qe buzeqesh
Ti qe prodhove limonaten
Bere
Per keqdashjen time te pangopur kaq te huaj
Gjaku u pergjum mbi kemishen time
Dhe e ktheu gjoksin poroz dhe te arte
Ne nje sqep dhe nje dhimbje verbuese
Pjesa 4
Poezia ‘Vetetima qe nuk ndal kurre’
Nga Miguel Hernandez
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
