Une jam e argjendte dhe e sakte
Nuk kam asnje paramendim
Gjithcka qe shoh e perpij menjehere
Ashtu sic eshte, e pamjegulluar nga dashuria apo mopelqimi
Une nuk jam mizore, vetem e vertete
Syri i nje Zoti te vogel
Me kater cepa
Shumicen e kohes meditoj ne murin perballe
Ai eshte roze, me njolla
E kam pare per nje kohe kaq te gjate
Mendoj se eshte pjese e zemres sime
Por ai dridhet
Fytyrat dhe erresira na ndajne serish dhe serish
Tani une jam nje liqen
Nje grua perkulet permbi mua
Duke kerkuar ne thellesite e mia ate qe ajo eshte
Me pas ajo kthehet tek ata genjeshtaret
Qirinjte apo hena
Une shoh kurrizin e saj dhe e reflektoj me vertetesi
Ajo ma shperblen me lot
Dhe trazim duarsh
Per te, une jam e rendesishme
Ajo vjen dhe iken
Cdo mengjes eshte fytyra e saj qe zevendeson erresiren
Tek une ajo ka mbytur nje vajze te re
Dhe tek une nje grua e plakur
Ngrihet per tek ajo dite pas dite
Si nje peshk i tmerrshem
Poezia “Pasqyra”
Nga Sylvia Plath
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Fotografia, Rapsodi ne blu, derguar sot ne mengjes si dhurate nga mikja ime fotografe @veronika_k_ko , e publikuar ne National Geographic.
#poetry #sylviaplath #enkeledasuti #photography #nationalgeographic