Agimi i padobishem me gjen ne nje cep te shkretuar rruge
I kam mbijetuar nates
Netet jane dallge krenare
Dallge blu te errta, majerenda
Te ngarkura me nuancat e te gjitha kalbesirave te thella
Te ngarkura me gjera te papelqyeshme dhe te deshirueshme
Netet kane zakonin e dhuratave dhe refuzimeve misterioze
Te gjerave gjysem te dhuruara
Gjysem te mbajtura
Gezimesh me nje hemisfere te terrte
Keshtu sillen netet, ta them une
Dallga e madhe, ate nate
Me la me copezat e zakonshme
Dhe fundet e cuditshme
Disa miq te urryer per te biseduar
Muzike per endrra dhe
Tymin e hirit te hidhet
Gjera per te cilat zemra ime e uritur ska asnje dobi
Dallga e madhe te solli ty
Fjalet, cdo fjale, e qeshura jote
Dhe ti kaq dembele dhe vazhdimisht e bukur
Ne kemi folur dhe ti i ke harruar fjalet
Agimi shpartallues me gjen ne nje rruge te shkretuar te qytetit tim
Profili yt i larguar
Tingujt qe clirohen per te nxjerre emrin tend
Kadenca e qeshjes sate
Keto jane lodrat ilustruese qe me ke lene
Une i kthej ato ne agim
I humbas, i gjej
U tregoj per to disa qenve endacak dhe disa yjeve endacake ne agim
Jeta jote e erret e pasur
Duhet te arrij tek ti, disi
I largoj ato lodra ilustruese qe me ke lene
Une dua veshtrimin tend te fshehur
Buzeqeshjen tende te vertete
Ate buzeqeshje te vetmuar, tallese qe e njeh pasqyra jote e ftohte
Poezia “Poeme dashurie”
Nga Jorge Louis Borges
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Piktura, Pa titull, 1958, Joan Mitchell
#painting #joanmitchell #poetry #jorgelouisborges #borges #enkeledasuti
