Jashte, shohim nje vyshkje
Por nga brenda, sic ndjehet
Nga zemra nga fryma dhe nga lekura e brendshme, sa ndryshe
Sa vigane sa e qete sa shume pjese e gjithckaje
Sa nje erresire e yjte
Fryma e fundit
Ndoshta hyjnore
Ndoshta clirim
Dashnoret e kapur dhe te vulosur ne nje shpelle
Zerat e ngritur ne nje duet te fundit pezull
Deri kur drita e fundit e qiriut
Shuhet
Epo, une e mbajta doren tende
Ndoshta edhe ti e mbajte doren time
Si gurin apo universin e mbyllur rreth teje
Megjithese jo une. Une jam ende jashte
Brenda nga Margaret Atwood
Imazhi nga @femalepentimento
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti