Nga REVISTA ARTPSER
Sigurisht që pikturat e Goya-s janë të mirënjohura për aspektin
e tyre revolucionar. Skena e “3 maj 1808” është një shembull i përsosur i një
pikture historike nga Goya. Kjo skenë është tribut ndaj rezistencës spanjolle
gjatë pushtimit të Napoleonit ndërmjet viteve 1808 dhe 1809. Figura në të bardhë,
e cila mund të dallohet menjëherë, simbolizon një martir. Kështu, Goya tregon
simpatinë dhe mbështetjen e tij për rezistencën politike.
Arti i Goya-s asociohet gjithashtu me supersticionin dhe
magjinë. Vepra e tij më e famshme e këtij lloji është ndoshta “Shtrigat e
Sabatit”. Në qendër të skenës dominon një dhi, e cila mendohet se përfaqëson
djallin. Ai rrethohet nga gra të të gjitha moshave, të cilat e prezantojnë atë
me fëmijët. Kur shohim nga afër në anë të majtë të sfondit, ne kuptojmë se
skena nuk është një ogur i mirë.
Në Spanjë, deri në shekullin e 18-të, gratë ekzekutoheshin
për magji. Me ngritjen e Katolicizmit, Inkuizicioni i besoi vetves detyrën e
zhvillimit të luftrave mbi çdo besim jo tradicional. Goya, si një njeri i
Iluminizmit dhe një piktor realist shpesh kritikon autoritetin e Inkuizicionit
në veprat e tij. Në njërën anë, veprat e magjisë së Goya-s mund të dënojnë Inkuzicionin
që, duke vazhduar me ndjekjen e shtrigave të akuzuara, kontribuoi në ngulitjen apo
jetëgjatësinë e këtyre besimeve. Në anën tjetër, sigurisht që Goya dëshironte të
tregonte vetë tmerret e këtyre praktikave të cilat nuk përputheshin më me
revolucionin intelektual të kohëve të tij.
Piktura 1: El Tres de Mayo, 1814, Francisco de Goya
Piktura 2: Sabati i Shtrigave, 1797-1798, Francisco de
Goya
Burimi:https://blog.artsper.com/en/a-closer-look/the-stories-behind-goyas-paintings/
Përzgjodhi
dhe përktheu – Enkeleda Suti
