Seksi eshte daimoniak. Ky term, i pranishem ne studimet romantike te njezete e pese viteve te shkuara, rrjedh nga greqishtja daimon, qe do te thote nje shpirt me i ulet hyjnor se sa perendite e Olimpit (kjo shpjegon edhe shqiptimin tim “daimoniak”). Edipi i debuar behet nje demon ne Kolone. Me kalimin e kohes, kjo fjale mori kuptimin e hijes mbrojtese te njeriut. Krishterimi e shnderroi fjalen daemoniak ne demoniak. Demonet greke nuk perfaqesojne te keqen – apo, me mire te themi, perfaqesonin edhe te miren edhe te keqen bashke, ashtu sikunder vete natyra ku jetonin. Bota e pavetedijes e Freud-it eshte nje bote demoniake. Gjate dites, jemi krijesa shoqerore, ndersa gjate nates zbresim ne boten e endrrave, ku mbreteron natyra, ku nuk ka ligj tjeter vec seksit, mizorise dhe metamorfozes.
Shkeputur nga libri “Personae Seksuale: Arti dhe Dekadenca nga Nefertiti deri tek Emily Dickinson”, nga Camille Paglia, perkthyer nga Engjellushe Shqarri, Botimet ISP dhe Maluka
